Een kijkje in het leven van Viviane (40) en Niamh (bijna 6). Viviane is alleenstaande moeder, kunstenares en dichter. Niamh is lekker ondernemend en creatief. Ze is als vegan geboren. Samen maken ze wat moois van de wereld! Lees hun verhaal hier.
Leuk dat je/jullie ons een kijkje geven in jullie leven! Stel jullie zelf eens voor… Hoe heten jullie, waar wonen jullie en hoe oud zijn jullie?
‘Ik, Viviane, ben de moeder van Niamh (spreek uit als Nief). Ik ben inmiddels 40 keer om de zon gegaan.’
Niamh: ‘Ik ben 5, bijna 6. Ommen. Ja, daar leven we.’
Hoe ziet de week er bij jullie uit?
Niamh: ‘Nu zijn we lekker thuis. We hebben namelijk vakantie.’
Viviane: ‘Normaal heeft mijn meid school met continurooster en ik werk als parttime ondernemer vanuit de bijstand. Ik maak conceptuele en performancekunst en ben momenteel stadsdichter van Ommen. Niamh zit op judo en zwemles. En ik kijk graag Star Trek als ze slaapt ☺
Als alleenstaande moeder kies ik er bewust voor om zoveel mogelijk met mijn meid te zijn. Toen ze baby was, hebben we een kleine 1,5 jaar in het buitenland gereisd.
In de weekenden zet ik bewust geen wekker en gaan we vaak weg naar vrienden, musea, bioscoop of we doen belevingspaden.
Ik houd niet van kloktijden, maar ben door school en dergelijke gedwongen mij daaraan te houden. Al geven vaste tijden ook rust. Toch ik kan er, als het avondmens dat ik ben, niet aan wennen. En ja, we eten niet zo op strikte tijden, of altijd warm, en kijken gewoon vaak filmpjes erbij. Dat is kennelijk raar voor velen, voor ons heel fijn. We hoeven niet op elkaar te wachten en ze eet haar bord altijd leeg.’
1,5 jaar met een baby reizen in het buitenland. Dat klinkt als een droom. Waar ben je allemaal geweest en hoe combineerde je het veganisme met reizen met een baby?
‘We waren zeven maanden in Ecuador, negen maanden in Peru, een kleine week even over de grens naar Chili en een week in Rio de Janeiro. Toen gingen we terug naar Nederland.
Het was zeker een avontuur. Al deed ik het heel rustig aan. Het was vaak te warm voor ons overdag veel buiten te zijn. Ik had heel erg weinig geld en deed geen sightseeing. Werkte er wat bij tot Niamh 1 jaar oud was.
Mijn leven was ergens saaier. Simpeler dan dat het nu is. Het was niet altijd idyllisch, een mooie droom, soms wat spannend, soms wat zwaar, maar ook heel vrij en ik voelde mij op de een of andere manier een betere moeder dan toen ik weer terug naar Nederland kwam. Misschien omdat ik meer complimenten kreeg in het buitenland als moeder. Of doordat ik nooit heel lang ergens bleef, zodat mensen zich met je gaan bemoeien. Al bemoeide sommige mensen zich gewoon op straat met kleine dingen 🙂 In ieder geval; ik leefde mijn leven, ook als moeder, vrijer.
Niamh kreeg toen veel borstvoeding en ging pas na 7 of 8 maanden een beetje eten. Avocado, banaan met cacao of ik kauwde heel ouderwets haar eten voor. Vooral groenten. Enige dat soms lastig is, is vegan vitaminen e.d. vinden.’
Viviane schreef een blog over het reizen met een baby en reizen als vegan op haar website!
Wat vinden jullie het leukst om te doen?
Niamh: ‘Tekenen en knutselen. Buiten spelen op school en ook hier thuis. Hoe tem je een draak kijken.’ ☺
Viviane: ‘Kamperen, bioscoop, musea en Dinoland bezoeken. We houden soms van een saaie en luie dag. Soms samen tekenen, samen video kijken, spelletje doen en dan opeens de grens over naar Duitsland of op de bonnefooi weg. Die tripjes met z’n twee en soms met anderen zijn vaak echt enorm leuk. Mijn meid houdt erg van iets nieuws zien, veranderingen, maar niet binnen één dag te veel afwisseling of elk weekend. Ze kan soms uren één ding doen. Dat bewonder ik in haar.’
Waarom kiezen jullie voor de vegan leefstijl en welke stappen namen jullie om hier te komen?
Niamh: ‘Dat komt omdat jij, de ouder, veganistisch wil leven. Je hebt mij als baby veganistisch gevoerd. Eigenlijk vind ik het belangrijk dat diertjes vrij zijn. Dat vind ik vrolijker. In plaats van dieren die in kooien zitten of dieren te eten.’
Viviane: ‘Ik werd als vegetariër opgevoed. Toen ik op kamers ging, ging ik nadenken, wil IK dit echt? Antwoord was snel gekozen: ja. Toen stopte ik ook met gelatine, dierlijk stremsel en leer. 11 jaar geleden werd ik door een eigen interactief kunstwerk bewuster. Ik las en zag meer van het dierenleed en besloot binnen een week vegan te leven. Ik zag het vrolijk, als een hobby. Wat ik wel of niet wilde eten. Wat er zoal was. Ik zag het absoluut niet als een last. Mijn vriend van toen trouwens ook niet. Ik werd bewuster van wat we überhaupt eten. Ik kreeg meer, ook niet vegan, vrienden en kennissen, omdat ik echt deed waar ik achter stond en beter in mijn vel zat. En hé, ik was toch al kunstenaar, nooit gedronken, dacht al anders, danste anders en nu single mom… Ach, als je er buiten valt is het gewoon een gegeven en kan er nog wel wat bij 😉 Dat is nu, na 11 jaar, uiteraard al zo veranderd. Vroeger kenden velen het woord vegan niet eens.’
Hoe beïnvloedt veganisme jullie leven?
Niamh: ‘Het is makkelijk om veganistisch te leven. Ook op school is veganisme makkelijk! Het enige lastige, is dat ik soms niet weet wat wel of niet veganistisch is.’
Viviane: ‘Het enige lastige, vind ik, is dat andere mensen het zo lastig vinden. Zelfs met het vele reizen, at ik soms sober, omdat er weinig mogelijkheden waren, maar ik vind hetzelfde eten soms fijn. Je hoeft niet zo na te denken. Via HappyCow en mensen die ik onderweg ontmoette, heb ik onderweg echt heerlijk vegan gegeten.
Vraag is ook, hoe beïnvloedt het andere mensen? Nou, zelfs de juffen maken speciale traktaties of kopen dingen die iedereen kan eten. Zo vroeg de juf welke pepernoten ze konden kopen, haalden ze speciaal koekjes die ook kon eten en bakte ze heerlijke vegan koekjes voor haar verjaardag!
Lukt het een keer niet? Zo was er eens ijs dat Niamh niet kon eten. Dan gaan we na schooltijd lekker vegan ijs halen.’
Hebben jullie tips voor andere ouders die hun kinderen vegan (willen gaan) opvoeden?
Niamh: ‘Weet ik niet. Ook andere veganistische kinderen te kennen.’
Viviane: ‘Mijn lezing kijken over vegan ouderschap in de praktijk 😉
Je bent altijd wel onzeker als ouder, zeker als moeder. Staat los van vegan leven. Een beetje vertrouwen hebben, naar moederinstincten luisteren en learn on the way. Worked for me. Zeker toen ze jong was. Mijn borstvoeding lukte goed. Ik vind het echt belangrijk dat ik en zeker mijn meid anderen kennen die vegan leven. Ook kinderen en soms naar vegan events gaan. Dat je weet dat je niet alleen bent en het ook gewoon kan en normaal is. Soms voelen die events het echt even als in een warm bad stappen. In Ommen vind ik de mensen zeer begripvol, maar vegan is hier 0,0 de standaard. Soja cappuccino heb ik hier nog nergens gevonden…’
Wat missen jullie als het gaat om vegan opvoeden?
Niamh: ‘Burgers. Vegan burgers zijn thuis op. LOL!’
Viviane: ‘Meer het gesprek voeren over de opvoeding, dan over voedingsstoffen! Dus over de geestelijke gezondheid in plaats van de lichamelijke gezondheid. Ik leef vegan en dat is dus meer dan alleen plantaardig eten. Ik heb veel respect voor mensen die op en top gezond leven hoor, maar ik leef anders. Wij eten gewoon ook een vegan magnum enzo.
Alle methodes en stapels boeken lezen, gaan aan mij voorbij. Als ik twijfel of meer wil weten, zoek ik weleens wat op internet op. That’s it. Wij leven vegan voor andere lichamen, die willen blijven leven. Gewoon letten op vitamine B12 en D. Klaar.
Dat (bijna) vegan ouders vaak zeggen: Wij zijn niet zo streng. Dat voelt voor mij vreemd. Alsof empathie hebben voor andere wezens, streng zijn is en niet vanzelfsprekend. Als mijn kind iemand zou pesten of slaan, zeg ik er ook wat van. Hetzelfde geldt voor het gebruik van andere dieren. Het zegt helaas dat dieren gebruiken (nog) zo normaal is… Daar (enigszins) in mee gaan, geeft geen verandering. Ik begrijp heel veel. Respect hebben voor het gebruik van dieren. Dat is wat anders.
Als ik mijn dochter laat zien dat ik opkom voor dieren, voor anderen, lijkt mij dat een win-win situatie. Verschil is dat mijn dochter al vanaf haar geboorte vegan leeft. Daarom kan dat. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je als ouder niet van de één op de andere dag tegen je kind zegt: Nee, dat krijg je niet meer…
Om anderen te beschermen mag je soms best grenzen stellen. Ook aan je eigen kind. Dat betekent niet dat ik mijn meid niet vrijlaat om zelf na te denken of dat ik haar geen ruimte geef… Andere ouders vinden mij geregeld té makkelijk en niet streng genoeg. En, ze is toch té eigenwijs. LOL!
Daarentegen gaat ze ook heel graag met een grijper vuilnis rapen en redden we de slakken onderweg naar school… Komen we weer eens te laat.’ 😉
Welke wens(en) hebben jullie voor de toekomst?
Niamh: ‘Dat alle mensen veganistisch gaan leven. Echt, allemaal!’
Viviane: ’Wat mijn meid ook zegt… Daar wil ik nog aan toevoegen: Gewoon een wereld met het liefst geen en anders een stuk minder discriminatie. Dus ook speciesisme. Liegen niet meer normaal is, want discriminatie is een vorm van liegen. Denken beter, meer waard te zijn dan een ander.’
Wat willen jullie delen?
Niamh: ‘Vegan Magnum en Bonvita ijsjes zijn mijn favoriet.’
Viviane: ‘Ze is blij dat dat bijna overal te krijgen is… Ik wat minder. LOL! Daarnaast, blijf overal vragen om vegan opties… Overal! Zo heeft Dinoland nu meerdere vegan opties. Doordat ik (en waarschijnlijk anderen) daar in een evaluatie om vroegen. De avonturen van Piepmuis heeft zeker geholpen beter te begrijpen wat er gebeurt met kalfjes. Mijn meid is ook erg beeldend. Ook Barbapapa redt de dieren.
Events als Veggie World en Vegenementen (VegFest) zijn superideaal en fijn en lekker om te bezoeken. Handige groep om te volgen op Facebook is Vegan Ouders & Kids – ProVeg Nederland. Daar plaatste ik ook een vraagje over vegan nagellak voor mijn meid… Het gaat wel veel, maar niet alleen, over voedsel en vitamines.’ ☺
?
